Poetry.

1#

I reach for the sky　　

Al je kracht gezet op het bestaan.

Niemand wist dat je toch zo snel weg zou gaan.

Blikken keken, woorden gierde in het rond.

Waarom is het nu alsof je niet bestond.

Waren het dromen in mijn hoofd.

Een lange tunnel met vuur, jouw hart die de vlammen voor me heeft gedoofd.
Lang geleden, maar toch zo kort.

Met ontelbare tranen zet ik mijn leven nu voort.

　

Langzaam werdt de winter weer zomer in haar hoofd.

Ze bewoog van links naar rechts, schudde alles van haar af.

Ze leefde helemaal in de muziek op.

Het leek wel alsof al haar verdriet verdween.

Dat alle dingen die er gebeuren enkel een nare droom is.

Ze zag het strand weer voor zich, het terrasje aan de zee.

Iedereen met een glimlach op hen face, lachen, praten, plezier maken.

Zij ook, ze werd versiert door een knappe jongeman.

Hij gaf niet op en kwam steeds terug.

Uiteindelijk hebben ze samen wat gedronken op het terrasje.

‘Mijn naam is Safouan’. Hij reikte haar zijn hand toe.

Beleefd nam ze zijn hand aan.

‘Mijn naam is Soraya’ stelde ook zij zichzelf voor.

Dat moment was zo zeldzaam, maar niemand had het door.

Ze kletste wat met elkaar, en Soraya nam toen afscheid.

Ze vertelde dat het leuk was, maar ze er niet meer van wilde maken.

Hij keek teleurgesteld en zei;

‘Ik heb sterk het gevoel dat er meer achter schuilt dan we denken’.

Ze keek hem raar aan, en draaide zich om.

Hij ging er niet op in en met zijn gezicht teleurgesteld

op de grond gericht vervolgde hij zijn weg naar huis.

iemand had het in de gaten.Wat een mooi moment dat was.

Hoe goed ze meteen samen konden praten.

Geen weet van wat destiny was. 2,3,4,5 keer kwamen ze elkaar tegen.

Elk sec was de liefde van Safouan voor Soraya in ontelbare woorden gestegen.

Soraya; mooie, lieve meid had helemaal niks in de gaten….

Dat die ene ontmoeting heel wat met zich meebracht voor hen beide